فردای اقتصاد: ده‌ها شرکت جهان در بزرگترین آزمایش روی چهار روز کاری در هفته شرکت کردند. نشریه واشنگتن‌پست در گزارشی مفصل نتایج این پژوهش را منتشر کرده است.
بر این اساس، اکثر سرپرستان و کارمندان آن‌قدر آن را پسندیدند که تصمیم گرفتند این نظم را حفظ کنند. در واقع، ۱۵ درصد از کارمندان شرکت کننده گفتند اگر سومین روز تعطیل، "بدون پول" باشد، آنها را متقاعد می‌کند که پنج روز در هفته به سر کار بازگردند.
نزدیک به ۳ هزار کارمند در این طرح آزمایشی که توسط گروه جهانی ۴ روز هفته (4Day Week Global) با همکاری گروه تحقیقاتی اتونومی و محققان کالج بوستون و دانشگاه کمبریج سازماندهی شد، شرکت کردند.
شرکت‌هایی که در این طرح شرکت کردند می‌توانستند روش‌های مختلفی را برای کوتاه کردن «معنی‌دار» هفته‌های کاری کارکنان خود اتخاذ کنند - از دادن یک روز در هفته مرخصی به آنها تا کاهش روزهای کاری آنها در سال به ۳۲ ساعت در هفته - اما باید اطمینان حاصل می‌کردند که کارمندان همچنان ۱۰۰ درصد حقوقشان را دریافت می‌کنند.
بر اساس نتایج منتشر شده در سه شنبه گذشته، در پایان آزمایش، کارمندان مزایای مختلفی را در رابطه با خواب بهتر، کاهش سطح استرس، بهبود زندگی شخصی و سلامت روان خود گزارش کردند. درآمد شرکت‌ها در طول دوره آزمایشی شش ماهه «به طور کلی ثابت ماند»، اما در مقایسه با دوره مشابه سال‌های گذشته، به طور متوسط ۳۵ درصد افزایش یافت.آمار استعفاها نیز کاهش یافت.
از ۶۱ شرکتی که در آزمایش شرکت کردند، ۵۶ شرکت گفتند که پس از پایان آزمایشی به اجرای چهار روز کاری هفته ادامه خواهند داد که ۱۸ شرکت گفتند این تغییر، دائمی خواهد بود. دو شرکت در حال تمدید دوره آزمایشی هستند. فقط سه شرکت قصد نداشتند هیچ عنصری از چهار روز کاری هفته را ادامه دهند.
نتایج این پژوهش احتمالاً هفته‌های کاری کوتاهتر را به‌عنوان راه‌حلی برای سطوح بالای فرسودگی شغلی و پدیده «استعفای بزرگ» که در اثر همه‌گیری ویروس کرونا تشدید شده است، در کانون توجه قرار خواهد داد. به جای کار از ساعت ۹ صبح تا ۵عصر، پنج روز کاری در هفته، شیوه های کاری انعطاف پذیرتر مورد استقبال اغلب شرکت‌های جهان است.
افزایش درآمد، بهبود رفاه کارکنان
یافته‌های این آزمایش در بریتانیا بر اساس نتایج آزمایشی قبلی و کوچک‌تر است که در ماه نوامبر منتشر شد و توسط این گروه حمایتی اجرا شد. این آزمایش که حدود ۳۰ شرکت و ۱۰۰۰ کارمند در چندین کشور را شامل می‌شد، منجر به افزایش درآمد، کاهش غیبت و استعفا و بهبود رفاه کارکنان شد. هیچ یک از شرکت‌های حاضر در این پژوهش قصد نداشتند پس از پایان آزمایش به هفته‌های کاری پنج روزه بازگردند.
گروه جهانی ۴ روز هفته برنامه‌های آزمایشی را به عنوان بخشی از کمپین جهانی خود هماهنگ می‌کند تا شرکت‌های بیشتری را تشویق کند تا از مدل کاری استاندارد ۴۰ ساعته در هفته به مدل ۳۲ ساعته با حقوق و مزایا مشابه تغییر وضعیت دهند.
در برنامه آزمایشی بریتانیا تعداد شرکت‌ها دوبرابر و کارمندان تقریباً سه برابر در مقایسه با برنامه آزمایشی قبلی بودند و بزرگترین در نوع خود است. بررسی شرکت‌کنندگان به فراتر از محل کار و تا زندگی شخصی کارمندان گسترش یافت.
شرکت‌کنندگان در این طرح کمتر گزارش کردند که احساس می‌کنند در طول هفته زمان کافی برای مراقبت از فرزندان، نوه‌ها یا افراد مسن در زندگی خود ندارند. افزایش زمانی که مردان برای مراقبت از کودکان صرف می‌کنند بیش از دو برابر افزایش زمانی بود که زنان برای مراقبت از کودکان صرف می‌کنند که به تأثیرات مثبت هفته کاری کوتاهتر بر حضور پدران در تربیت فرزند دلالت دارد، اگرچه هیچ تغییری در سهم مردان و زنان در انجام کارهای خانه مشاهده نشد.
اکثر کارمندانی که هفته کاری چهار روزه را تجربه کردند، نمی‌خواستند به عقب برگردند: در پایان آزمایش، از آنها پرسیده شد که برای بازگشت به هفته پنج روزه چقدر باید از کارفرمای بعدی خود دریافت کنند. . نزدیک به یک سوم گفتند که به افزایش ۲۶ تا ۵۰ درصدی نیاز دارند و ۸ درصد گفتند که ۵۰ درصد حقوق بیشتری می‌خواهند. یکی از نکات مهمی که آنها به آن اشاره کردند اثر مثبت این طرح در ایجاد تعادل بین زندگی شخصی و کار بود و بخصوص برای والدین شاغل، این طرح تفاوت بیشتری و محسوس‌تری در زندگی ایجاد کرد.
از سوی دیگر اما مخالفان هفته کاری چهار روزه می‌گویند اگرچه این سیاست ممکن است به نفع برخی از کارکنان باشد، اما برای بسیاری، از جمله کارکنان مشاغل کلیدی مانند مراقبت از کودکان و مراقبت‌های بهداشتی که در حال حاضر با کمبود گسترده کارکنان مواجه هستند، خوب نیست. برخی از کارگران ترجیح می‌دهند بیشتر کار کنند و درآمد بیشتری داشته باشند. و برخی از بدبینان معتقدند که اگر هفته کاری چهار روزه دائمی شود، بهره وری کارمندان در نهایت کاهش می یابد.
حامیان این سیاست اما تاکید می‌کنند که هیچ یک برای همه مناسب نیست و مزایای یک هفته کاری کوتاهتر می‌تواند در سراسر جامعه انعکاس یابد، هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی را کاهش دهد و انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از رفت‌وآمدهای روزانه را کاهش دهد. ایده‌های آنها در حال تبدیل شدن به جریان اصلی است.
در حال حاضر چندین آزمایش در مقیاس بزرگ برای هفته‌های کاری کوتاهتر در سطح جهان در حال انجام است. در سال ۲۰۲۱، مارک تاکانو، نماینده کالیفرنیا، لایحه‌ای ارائه کرد که طبق آن، استاندارد کاری هفته از ۴۰ ساعت به ۳۲ ساعت کاهش می‌یابد و پرداخت اضافه کاری را برای کارهایی که فراتر از این حد انجام می‌شود الزامی می‌کند.
تغییر هفته کاری استاندارد در مقیاس بزرگ سابقه دارد: همانطور که واشنگتن پست قبلاً اشاره کرده بود، قبل از رکود بزرگ، برای کارمندان در ایالات متحده غیرمعمول نبود که شش روز هفته کار کنند. هفته کاری ۴۰ ساعته برای نخستین بار در سال ۱۹۳۸ در قوانین ایالات متحده تدوین شد. استدلالی که توسط گروه‌هایی مانند مطرح شد این است که "ما برای به‌روزرسانی به تاخیر افتاده‌ایم."
منبع: واشنگتن پست
نویسنده: آنابل تیمسیت
مترجم: شادی آذری حمیدیان
تبادل نظر